23 Mart 2010 Salı

hadis "Her Kötülüğün Başı Dünya Sevgisidir"

Her Kötülüğün Başı Dünya Sevgisidir (hadis)
Allahû Tealâ insanı yaratırken 3 bedenden yaratmıştır. Fizik vücut, nefs vücut ve ruh vücuttur. Bu her birinin kendine özgü bir yönü vardır. Fizik vücudun yönü kabeye, nefsin yönü dünya hayatına, ruhun yönü ise Allahû Tealâ’nın zatınadır. Eğer kişi nefsine uyup da ne kabeye nede Allaha yönelmiyorsa işte o kişi nefsinin emirleri doğrultusunda yaşıyor demektir.

28 / KASAS - 50
Fe in lem yestecîbû leke fa’lem ennemâ yettebiûne ehvâehum, ve men edallu mimmenittebea hevâhu bi gayri huden minallâh(minallâhi), innallâhe lâ yehdil kavmez zâlimîn(zâlimîne).
Bundan sonra eğer sana icabet etmezlerse (senin hidayete erdirme davetine uymazlarsa), bil ki onlar heveslerine tâbîdirler. Allah'tan bir hidayetçi olmaksızın (hidayetçiye değil de) kendi heveslerine tâbî olandan daha çok dalâlette kim vardır? Muhakkak ki Allah, zalimler kavmini hidayete erdirmez.

Ayeti kerimede de belirtildiği gibi, kişi kendi nefsi doğrultusunda dünya sevgisiyle yaşıyorsa bu hayat ona huzursuz bir mekân olacaktır. Nefse dünya hayatı süslü gösterildiğinden devamlı mutluluğu arayacak dünyada hayatında bulamayacaktır. İşte insan ruhun yönü olan Allahû Tealâ’ya, bu nefsi yönelmese, yani Allaha ulaşmayı dilemediği takdirde dalaletten kurtulamayacaktır. Peygamber Efendimiz (sav)’de hadisinde “Her Kötülüğün Başı Dünya Sevgisidir” derken bunu kasdetmektedir. Kişi, nefsine uyup dünya arzuları peşinde koşarsa dalaletten kalacak sonunda gideceği yer cehennem olacaktır. İşte Peygamber Efendimiz (sav)’de her kötülüğün başı derken insanın dalalette kalması bu kötülüğün en büyüğüdür. daha kötü ne olabilir ki?

10 / YUNUS - 7
İnnellezîne lâ yercûne likâenâ ve radû bil hayâtid dunyâ vatme'ennû bihâ vellezîne hum an âyâtinâ gâfilûn(gâfilûne).

Muhakkak ki onlar, Bize ulaşmayı (hayatta iken ruhlarını Allah'a ulaştırmayı) dilemezler. Dünya hayatından razı olmuşlardır ve onunla doyuma ulaşmışlardır ve onlar âyetlerimizden gâfil olanlardır.

Öyleyse bütün insanlar için geçerli olan bu kanun kesindir. Peygamber Efendimiz (sav)’in hadisinin belki de tek cevabını Allahû Teala yunus suresi 7. ayetinde tam olarak açıklamış diyebiliriz. Ya Allahû Teala’ya mülaki olmayı dileyecek ya da haliyle dünya hayatından razı olarak dalalette kalacaktır. Bundan daha kötü bir şey olamaz. Allahû telaya ulaşmayı dileyenler muhakkak Allaha dost olacaklardır. Ve Allah dostları için “onlara korku ve mahsun olmak yoktur.” Dediğinde bu kişi ye artık ne kötülük gelebilir ki? Allaha dost olan kişi ne kaybeder ki? Bütün kâinatı ona verseler hiç bir şeye değişmeyecektir. Hani bir söz vardır. “Allah’ı bulan neyi kaybetmiş ki Allah’ı kaybeden neyi bulmuş ki.”

ALLAH RAZI OLSUN
tolga yıldıran

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder